تایتانیک قبل از فاجعه| آیا واقعاً غرق نشدنی توصیف شده بود؟

به گزارش مجله خبری نگار، این توصیف از زمان غرق شدن کشتی غول‌پیکر در ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ با افسانه آن مرتبط بوده است، اما این بحث برای دهه‌ها ادامه داشته است: آیا این توصیف واقعاً قبل از فاجعه رایج بود یا تنها پس از این فاجعه پدیدار شد؟

از زمان وقوع این فاجعه غم‌انگیز که جان بیش از ۱۵۰۰ نفر را گرفت، عبارت «غرق‌ناپذیر» در روایت‌های رایج و رسانه‌ها با تایتانیک عجین شده است. روز پس از فاجعه، نیویورک تایمز گزارش داد که مدیر شرکت کشتیرانی وایت استار لاین، که مالک کشتی بود، حتی پس از غرق شدن آن نیز بر این توصیف اصرار داشته است.

این برداشت بعد‌ها از طریق آثار هنری و فرهنگی تقویت شد، مانند فیلم معروف جیمز کامرون در سال ۱۹۹۷، زمانی که یکی از شخصیت‌ها گفت: «پس این همان کشتی‌ای است که می‌گویند غرق‌نشدنی است؟» و همچنین در رمان «هر کسی برای خودش» نوشته بریل بینبریج، نویسنده بریتانیایی، که در آن «تایتانیک» به عنوان یک کشتی غرق‌نشدنی توصیف شده بود.

با این حال، در اواخر دهه ۱۹۹۰، برخی از محققان اعتبار این باور را زیر سوال بردند. در سال ۱۹۹۹، ریچارد هاولز، استاد مطالعات ارتباطات در دانشگاه لیدز، اظهار داشت که این کشتی قبل از اولین سفر خود "هرگز به عنوان کشتی غرق نشدنی به بازار عرضه نشده بود". وی افزود: "باور به غرق نشدنی بودن تایتانیک قبل از فاجعه گسترده نبود، اما پس از وقوع آن پدیدار و گسترش یافت. "

این دیدگاه توسط مؤسسات معتبری مانند موزه سلطنتی گرینویچ پشتیبانی می‌شود که در وب‌سایت خود اعلام کرده است که کشتی تایتانیک هرگز رسماً به عنوان «غرق‌ناپذیر» توصیف نشده است. ویکی‌پدیا همچنین بیان می‌کند که این توصیف قبل از فاجعه به طور قطعی مورد استفاده قرار نگرفته بود.

با این حال، سندی که اخیراً کشف شده و مربوط به سال ۱۹۱۱ است، داستان متفاوتی را روایت می‌کند.

این سند که گمان می‌رود در مجله تخصصی «شیپ بیلدر» منتشر شده باشد، کشتی‌های تایتانیک و المپیک را به عنوان «طراحی‌شده برای غرق‌نشدن» توصیف می‌کند. این مجله در توصیف خود از اصطلاح «تقریباً غرق‌نشدنی» استفاده کرده است که به سیستم‌های ایمنی پیشرفته آنها، از جمله محفظه‌های ضد آب و در‌های الکترونیکی اشاره دارد.

به گفته‌ی جاشوا آلن میلفورد، مورخ نیروی دریایی، این باور پیش از سال ۱۹۱۲ نیز در میان عموم مردم رواج داشت، به‌ویژه پس از برخورد کشتی المپیک با یک کشتی جنگی بریتانیایی در سپتامبر ۱۹۱۱ که غرق نشد. اعتقاد بر این است که این حادثه اعتماد عمومی به فناوری مدرن کشتی‌سازی را افزایش داده و باعث شده است که آنها تایتانیک - بزرگترین کشتی آن زمان - را به عنوان یک کشتی غرق‌نشدنی ببینند.

گزارش‌های روزنامه‌های محلی بلفاست از سال ۱۹۱۱ نیز نشان می‌دهد که عبارت «تقریباً غرق‌نشدنی» در واقع در پوشش خبری به آب انداختن بدنه کشتی تایتانیک استفاده شده است.

حتی کاپیتان کشتی، ادوارد اسمیت، سال‌ها قبل از فاجعه، اعتماد کامل خود را به فناوری مدرن کشتی‌سازی ابراز کرده بود. او در سال ۱۹۰۷ گفت: «من نمی‌توانم شرایطی را تصور کنم که بتواند منجر به غرق شدن کشتی شود. کشتی‌سازی مدرن از آن پیشی گرفته است.»

روی هم رفته، این شواهد نشان می‌دهد که عبارت «غرق‌ناپذیر» یا حداقل چیزی نزدیک به آن، قبل از اولین سفر تایتانیک مورد استفاده قرار می‌گرفته است، هرچند نه با همان رواج یا شکل مطلقی که پس از فاجعه رواج یافت.

بنابراین، باور عمومی مبنی بر اینکه این توصیف تنها پس از غرق شدن ظاهر شد، ممکن است کاملاً دقیق نباشد. اسناد و شهادت‌های تاریخی نشان می‌دهد که تایتانیک از قبل به عنوان یک کشتی فوق‌العاده قوی و ایمن تبلیغ می‌شد، که ممکن است یکی از دلایلی باشد که این فاجعه تا این حد طنین‌انداز و به یاد ماندنی بود.

منبع: دیلی میل